Maandag 27 februari

Het is vanmorgen nog best fris als Peter en ik om half acht aan een wandelroute beginnen. We lopen een kant op en komen zo op de lokale markt terecht, je kijkt je ogen uit. Veel groente (gember, uien, rettich en bloemetjes om te offeren) maar ook kippen, dood/levend of net midden in de slacht. Hele klompen vlees die uitgestald zijn gewoon in de open lucht en op niet al te schone schalen/ tafels o.i.d. Bij ons zou de keuringsdienst van waren er niet zo blij van worden maar hier kan hier allemaal.

Ook de wegen zijn een dingetje, gaten in de weg, opengebroken om misschien ooit eens af te maken. In de straat van de markt lag de hele weg open op 60cm aan de kant na, waar mensen met hun waren zitten en je net langs kunt lopen. Zo’n gat om riolering aan te leggen is niet zo erg, ook al duurt het misschien jaren. Wat wel erg is, is dat mensen gewoon hun afval dumpen in het grote gat. Het ligt dus vol met plastic en andere troep wat nooit meer vergaat. Dat is wat mij de afgelopen dagen zo opvalt, zoveel zwerfafval en nergens prullenbakken. Het lijkt de mensen ook niet dwars te zitten dat het zo’n vieze troep is. Ik ben nu op meerdere plekken geweest maar overal ligt het. Maar goed na onze wandeling hebben we gegeten op het dakterras van ons hotel en zijn we erna koffie gaan drinken bij een lokale koffietent, heerlijke koffie gehad.

In de middag zijn we op weg gegaan naar Swayambhunath, een oud historisch boeddhistisch complex waar apen rondlopen en eigenlijk de baas zijn. Je moet echt oppassen want ze zijn best agressief. Ik wilde een foto maken en kwam iets te dichtbij, de aap blies en wilde meteen aanvallen, ik was net op tijd aan de kant. Geen foto dus…..

We beginnen bij een fontein waar we muntjes in mogen gooien, als je raak gooit in een klein bakje midden in de vijver dan mag je een wens doen. Ik gooi drie keer mis (net zoals de anderen van onze groep) en laat met liefde de wens achter voor een ander. Voelde mij een beetje opgelaten want er stond een lokale meneer mij aan te kijken of ik mijn best niet deed. Ik gooide dan wel 30 cm ernaast maar ik deed echt wel mijn best!
Dan beklimmen we aardig wat trappen om bij de tempel te komen. Onderweg kun je nog even op de weegschaal gaan staan maar dat het ik even overgeslagen voor het gemak🤪.

Ik ben er ook nog niet achter waarom die er nou waren, misschien kun je zo zien of je je verlichting hebt gevonden. Op verschillende plekken zie je een gezicht geschilderd op de tempels, de ogen zijn half open/half dicht. Dat staat symbool voor het kijken naar binnen en buiten. We moeten niet alleen naar buiten kijken om ons heen maar ook naar binnen bij jezelf. De neus is een Nepalese 1 en staat voor eenheid.

Boven zien we veel gebedsrollen rond de tempel en er wordt veel wierook verbrand. In Kathmandu is er trouwens veel smog, het lijkt wel alsof het continu mistig is. Ik dacht er ineens aan omdat een vrouwtje meerdere schalen wierook stond te verbranden en dat een enorme rookwolk gaf, ze hielp de smog dus een handje. Toen we langs een offerplaats liepen in de muur, zag ik een grote rat lopen, ik was meteen weg! Die vreet zich natuurlijk ongans aan al die bloemetjes en lekkere dingen die de mensen offeren.

We hebben hier ook geluncht en dat was ook bijzonder. We zaten bovenop een dak ergens midden in het complex. Dan krijg je van het personeel een katapult in je handen gedrukt, in eerste instantie vraag je je dan af waarom. Totdat je gaat eten want etenstijd voor jou, is dan ook meteen etenstijd voor de apen! Het is dus eigenlijk een apenpult!
Ook bij deze tent moesten we lang op ons eten wachten en kregen we niet tegelijk ons eten, we hebben twee uur gedaan over de lunch….

Dan moet je even naar de wc en leer je dat water niet altijd voor handen is dus doortrekken kon niet en iedereen moet dus gaat wel gewoon. Tel daarbij op dat je je wc papier niet in het toilet moet gooien maar in  een open bak naast de wc en dat er weinig schoongemaakt wordt 🫣. Je bent snel klaar met plassen dat wel.

We wilden zijn met de trap weer naar beneden gegaan, de groep was daarmee wat uit elkaar getrokken dus we waren elkaar een beetje kwijt. Met het groepje waar ik bij liep zijn we rondom het complex gelopen, bergop, naar waar we dachten dat het busje was. Je raadt het al die was daar niet maar op het punt waar we de trap afkwamen 🫣

Gelukkig hebben we een hele lieve chauffeur en die heeft ons gelukkig weer opgehaald en gingen we op pad naar Pashupatinath, de hindoeïstische tempel waar de mensen die net overleden zijn ritueel verbrandt worden. Dat zal ik beschrijven in deel twee want anders wordt dit verhaal wel heel lang.

Ik plaats bij de verhaaltjes nog wel wat foto’s maar niet allemaal. Die kun je gewoon bekijken bij foto’s, anders ben ik wel heel lang bezig.