Vrijdag 10 maart + zaterdag 11 maart

Het is de verjaardag van Rianne, gisteravond ging de “kantine” op tijd dicht dus konden we niets meer versieren. We hebben, heel stom, ook geen slingers meegenomen of zoiets dergelijks. Gelukkig had Marlieke wel ballonnen en omdat we het uitgelegd hadden aan het personeel hadden zij in de ochtend een happy birthday ballonnen slinger gekocht. Voordat Rianne opstond hebben we snel de kantine een beetje versierd. Met servetten hebben we een slinger gemaakt, samen met de ballonnen en letters was het een vrolijk geheel. Toen Rianne naar het ontbijt kwam was ze erg verrast. We hebben gezongen en gaven haar wat vers geplukte bloemen. Ze is de hele dag nog jarig en vanavond gaan we Barbecueën. Het is hier stralend weer, in de middag zelfs heet. Loopt tegen de 30 graden.

Maar eerst gaan we spelen op een schooltje in Bandipur, een kwartier rijden van de camping. Bij aankomst zien we meteen dat deze kinderen minder verlegen zijn dan de kinderen van gisteren. We krijgen een bloemenkrans en tika en daarna gaan we met de kinderen in de kring. Ik heb de opblaaswereldbol mee en daarmee doen we wat spelletjes om het ijs te breken. Daarna spelen we de machine, één iemand begint met een geluid+beweging en daarna sluiten we één voor één aan met een ander geluid en andere beweging. De kinderen die durven sluiten ook aan en zelfs wat juffies doen mee! Heel leuk, de kinderen die niet durven genieten van het spel van de anderen. Het werd nogal heet op het veld, dus moesten we naar binnen. Alle slippers en schoenen uit en proppen in een klein lokaaltje. Daar zingen we het Nepalese poesje mauw. Dat gaat veel heftiger dan onze versie want in de Nepalese versie krijgt de poes een harde schop omdat ie melk gepikt heeft. Best zielig maar wel leuk om uit te beelden!

Bij de denkbeeldige schop en de daarop vliegende kat, vliegt het hoedje van clown Pantalon af. Ik moet dus sorry zeggen. Hier in Nepal trekt degene die sorry moet zeggen aan zijn oren en maakt kniebuigingen totdat de rest stopt met tellen. Meestal zo’n acht tot tien keer en dan is het vergeven en vergeten. Maureen vroeg daarna of er nog meer stoute kinderen waren, natuurlijk waren die er niet. Clown Pantalon begreep het niet helemaal en riep ja ik! Dus hij moest ook aan zijn oren trekken en knie buigen. Er waren een paar jongetjes die het heel leuk vonden en die hebben we zover mogelijk laten tellen🤪. Pantalon snapt het nu wel en zal niet zo snel meer ja ik roepen!

We spelen en zingen nog wat en dan gaan we ik de bus. We worden uitgezwaaid en rijden naar de camping terug. We laten ook nieuwe kussens en een kooktoestel achter. We frissen ons op en lunchen samen. Het plan is om met een aantal naar de grot te gaan en daarna terug te wandelen. Het is ongeveer een uur heen en twee uur terug, er zijn hele steile stukken bij. Ik wilde mee maar besluit het toch niet te doen. Mijn knieën willen niet meewerken en ik hou eigenlijk ook niet van grotten. Marianne gaat koffie drinken in het dorp en daar heb ik ook wel zin in. Marlieke en Rianne voegen zich bij ons en samen wandelen we naar Bandipur. Dit is zo’n leuk plaatsje, het is net alsof je een filmset oploopt. We drinken koffie in een cafe dat van de familie is van Maureen. Dan besluiten we om een klein stukje te wandelen. Marianne en Marlieke zijn hier al eerder geweest en weten dat hier ergens een mooie tempel moet zijn. Je snapt het al, we lopen een heel eind, staan dan bijna onderaan de berg en moeten nog omhoog. Ik had dus net zo goed mee kunnen gaan naar de grot🤪.

Het is wel erg gezellig en we hebben een fijne middag samen. Laat in de middag komen we dan toch nog een tempel tegen, naast het hotel van Marianne. We lopen er even heen en zien een familieboom, een hele grote boom waar heel veel takken uitgroeien. Super mooi!

Omdat we niet van plan waren zover te lopen, hadden we geen water mee en hebben nu allemaal erg veel dorst. We gaan naar het hotel van Marianne en bestellen vier flesjes cola. Toen ik ging betalen moest ik erg lachen. De jongen pakte een bonnenboekje maar dat was vol. Dus nieuw bonnenboekje en op de bon werd werkelijk alles ingevuld, datum, hoeveel flesjes, hoeveel 1 flesje kost en dan een rekensom hoeveel dan vier flesjes kosten. Ik moet 320 roepie betalen, dat is ongeveer €2,30!! Daar kun je nog wel eens een cola extra nemen👍🏻

Vanaf het balkon van Marianne haar kamer zien we de zon onder gaan. Marlieke, Rianne en ik lopen samen terug naar de camping, want we wilde ons nog even opfrissen voordat de bbq begon.

Om zeven uur was iedereen weer bij elkaar en horen we de verhalen van de grot. De grot viel wat tegen en terug zijn ze met een taxi gegaan. Blij dus dat ik daar niet voor gekozen had.

De bbq wordt verzorgd door het keukenteam van de camping en wij hoeven alleen te zitten en te eten. Het was heerlijk! Rianne krijgt van ons allemaal een gezamenlijk cadeau, een klankschaal. Hij is handgemaakt en heeft een hele mooie diepe klank. Carla en ik hebben hem samen in Pokhara uitgezocht. Rianne is er ontzettend blij mee! Ook is er voor taart gezorgd.  Na het eten vullen we de gaatjes met deze taart!

Na een mooie dag kruipen we onze tenten in, morgen reizen we terug naar Katmandu. Helaas is op vrijdagavond veel jeugd op de camping, deze vrijdag ook. Tot zes uur in de ochtend spelen ze gitaar en praten ze erg hard. Ik heb geen oog dicht gedaan.

Ik was van plan om vanochtend de box aan te zetten en “van links naar rechts” keihard af te spelen. Maar tot mijn verbazing waren ze om half acht alweer uit de tent! Dat is dan wel weer knap.

Wij ontbijten voor de laatste keer op de camping en willen eigenlijk niet weg hier. Het is in deze omgeving zo mooi, de bergen, het uitzicht op de  Himalaya en het eten is super lekker.

Maar we hebben afspraken staan en willen deze niet afzeggen, dus om half elf stappen we in de bus, we moeten 135km rijden. Na een 10km staan we al in de file, waarom weet niemand maar iedereen wil erlangs of erdoor. Daardoor duurt het nog langer. Als je dan zo staat komen er ineens ook allemaal verkopers met bananen en ijsjes (zelf gemaakt met water uit de kraan dus niet verstandig om te eten) langs die ze willen verkopen. Maureen wilde wel bananen kopen, zij spreekt Nepalees en de vrouw vroeg teveel voor de bananen, dus Maureen schuift zo het raam weer dicht. Later kwam de vrouw terug en wilde het voor minder geld dan toch wel verkopen. Als je ze dan hoort praten lijkt het wel alsof ze ruzie hebben, dat klinkt echt heftig.

Het duurde best lang voordat we uit de file waren. Na 35km stoppen we even en gaan lunchen bij een restaurant aan de weg. Het ziet er super de luxe uit en de toiletten zijn schoon!!

Helaas was het eten wat minder, vis met een hele dikke laag paneermeel waardoor de vis nog rauw was.  We hebben er wel iets van gezegd maar geen nieuwe gevraagd, anders zit je zo weer een uur op je eten te wachten.

We rijden nu in een stuk door naar Katmandu. Het is raar want Katmandu ligt hoger dan Bandipur terwijl je eigenlijk het idee hebt aldoor naar beneden te rijden. Alleen het laatste stuk ga je weer omhoog. Misschien komt het door de bebouwing dat je het gevoel hebt niet zo hoog te zitten.

Om half zeven komen we aan bij het hotel, we hebben 135km in acht uur gereden. Onderweg was het een en al stof, soms zag je helemaal niets meer door als dat opwaaiende stof. In Katmandu regende het dus overal modder. De tassen zien er niet meer uit!

We gaan samen eten in een restaurant naast de tempel en gaan daarna naar de hotelkamer.

Morgen gaan we spelen voor kinderen/jong volwassenen met het syndroom van Down. In de middag stond een afspraak dat we zouden spelen bij de nonnen (die leiden ook een school) maar dat gaat niet door. De hoofdzuster

 van het schooltje heeft zware hartklachten en is nog in India. Morgenmiddag hebben we nu tijd om te winkelen. We gaan naar een wijk in Katmandu, Tamel. Ik ben benieuwd, ik ben ook benieuwd naar het spelen morgenvroeg.