Donderdag 9 maart

Na een koude en onrustige nacht (de honden in de dorpen communiceren de hele nacht met elkaar) staan we vanmorgen vroeg op.

We ontbijten samen en om Negen uur vertrekken we naar Aandhimul. Dit schooltje staat heel afgelegen op een hoge berg en is voor de laagste klasse, deze kinderen zullen niet snel een goed beroep vinden. De meeste zullen handwerk oid gaan verrichten. 
Onderweg moeten we nog spullen kopen om die aan de school te geven. Ze hebben gevraagd om ventilatoren en tapijt.

Het duurt een hele poos om dat te krijgen, niet dat het er niet is maar ze werken hier niet zo efficient als bij ons. Ze gaan rustig eerst nog even andere klanten tussendoor helpen of even wat sjaaltjes opvouwen. Inmiddels plassen een paar van ons bijna in onze broek (we staan al meer dan een uur te wachten). We mogen in de winkel waar we de ventilatoren hebben gekocht even naar het toilet. Nou je hoefde niet te vragen waar die was, de ammoniak geur rook je al van ver.

Adem in en gaan en pas weer ademen als je een heel eind bij de wc vandaan bent. Een uur later zat de geur nog in mijn neus bbbrbrr.

Uiteindelijk hebben we alle spullen en rijden we door naar het schooltje. We nemen wat bergweggetjes waar je naast je zo de afgrond in kon kijken. De bochten zijn krap en daarna steil omhoog. Met een volgeladen busje is dat echt wel een beetje spannend. Ik was blij dat we op onze bestemming waren. Een geweldige natuur maar wat een armoede. Veel “huisjes” zijn alleen vier palen met een golfplaten dak erop. We moeten nog een eindje de berg opklimmen en dan zien we de kinderen op ons staan wachten. We worden ontvangen met sjaaltjes, vers gemaakte bloemenkransen en een tika (rode streep op voorhoofd). Het is een hele happening en zo lief bedoeld maar het haalt je wel een beetje uit je clownsspel. We proberen het op te pakken en maken een kring. De kinderen zijn heel verlegen en terughoudend. Zou ik ook zijn als er zoveel malloten ineens binnen stappen.

We stellen ons om de beurt voor en doen een trucje. Daarna speelt een meisje voor ons op de trommel en een ander meisje danst.

We staan in de volle zon en het is heel heet, te heet ok daar te blijven dus we worden meegenomen in een klein lokaal. De schoenen moeten uit, je mag hier echt niet met schoenen naar binnen.

De juffen leren ons tellen in het Nepalees en zingen een lied waar een dans bij hoort. Geen van beide is mij echt gelukt, de taal is zo lastig te onthouden en ik ben niet goed in onthouden.

We geven de cadeautjes en als we klaar zijn willen de juffen nog met ons op de foto. De kinderen stonden er maar een beetje naar te kijken. Een rare gewaarwording is het om in zo’n hoog aanzien te staan, niks voor mij.

Daarna maken we gelukkig ook met de kinderen een groepsfoto. Ik probeer ze op de derde foto die we maken een gekke bek te laten trekken, maar dat lukt niet echt. 
De juf van de kleuters laat mij haar lokaal zien, ze is er trots op. Er is pas geleden geschilderd door een aantal mensen uit Katmandu. Het lokaal ernaast is van groep 3, het ziet er niet zo gezellig uit. Kinderen zitten op kussens, er zijn geen stoelen. Ook het aantal boekjes dat er zijn is minimaal. Het lokaal daarnaast is voor de “bovenbouw” dit lokaal is echt kaal en leeg. Je zal er de hele dag moeten zitten, niks aan.

We vertrekken weer via die enge weg en stoppen weer in een dorp, om voor morgen alvast kleurtjes, papier, kussens, een klok en kooktoestel te kopen.

Het gaat weer zo snel als vanmorgen en na anderhalf uur hebben we alles bijelkaar. De spullen lagen er gewoon en waarom het dan zo lang moet duren begrijpen wij nog steeds niet.

We lunchen pas om half vier en gaan dan maar even wandelen. We wilden een wandeltocht maken naar een grot en deze bekijken. Helaas was daar, door het winkelen geen tijd meer voor.

Nu heb ik net gegeten (het was 20.30) pannenkoeken! De kok hier maakt wat wij vragen, we zijn namelijk de enige gasten op het moment. Morgen gaan we naar een andere school, ook bij kleuters en groep 3.

Ik heb er zin in want ik mis mijn kindjes van groep 3 wel (natuurlijk de rest van de kinderen op school ook😉. ) En als ik op zo’n school ben dan denk ik altijd even aan onze school, kinderen en hoe fijn wij het hebben. 
Morgen is Rianne jarig, een speciale verjaardag voor haar zo ver van huis. Maar we gaan het natuurlijk ook een beetje vieren!

Het is hier heel mooi, vooral als de zon onder gaat. Zoveel mooie kleuren en lichtjes als het helemaal donker is. Veel schonere lucht dan ik Katmandu of Pokhara. Jammer dat we hier nog maar een dag zijn en dan alweer teruggaan naar Katmandu.

Ik loop nu even naar het wifipunt om foto’s bij te voegen en dit verhaal te plaatsen. Dan poets ik meteen mijn tanden want dan hoef ik daarna niet mijn tent meer uit. Er zitten hier nl slangen (zelfs cobra’s) vossen, wasberen enz enz. Genoeg om lekker in je tent te blijven😝

Namasté🙏🏼