Woensdag 8 maart

Om half acht gaat de wekker en om acht uur lopen we voor de laatste keer naar het restaurant voor ons ontbijt. We moeten om tien uur klaar staan met al onze spullen want vandaag vertrekken we naar Bandipur.

Mijn kamer ziet eruit alsof er een ontploffing heeft plaatsgevonden en ik vraag mij af hoe ik al deze zooi ooit mee naar huis ga krijgen. Het lukt mij in ieder geval vandaag niet om het netjes in twee tassen te krijgen.

Om tien uur nemen we afscheid van Nathalie, zij gaat naar huis want ze moet aan het werk.

Ze zou met het vliegtuig van Pokhara naar Katmandu maar voelt zich toch niet fijn bij die gedachte. Ze is stewardess en weet dus best wat veilig is en wat niet. Het heeft vanmorgen ook geregend en dat betekend dat je sowieso een halve dag vertraging oploopt, het kan ook makkelijk meer zijn. Ze besluit dus om met een taxi naar Katmandu te gaan, een reis van zeker acht uur. 
Wij krijgen van de baas van het hotel allemaal een sjaaltje, om ons zo een goede reis te wensen.

Nadat we Nathalie uitgezwaaid hebben vertrekken wij naar het ziekenhuis waar we mogen spelen.

Het is niet ver weg en we zijn er met tien minuten. Het is een prive ziekenhuis en dat is goed te zien. Het is een stuk schoner en mooier, evengoed zou ik er niet willen liggen.

We gaan gezamenlijk naar binnen en splitsen dan op in tweetallen. Ik ga met Peter een afdeling op en we spelen met van alles om ons heen. Het gordijn rond het bed, de meetlat en natuurlijk de mensen. Er zijn weinig kinderen en veel volwassenen, ook zij vinden het leuk als ze ons zien spelen. Af en toe komen we toch een kind tegen. Na een uur zijn we uitgespeeld en stappen we in de bus. Onderweg halen we lunch en hobbelen via kronkelwegen zo’n 65km in 4,5 uur.

Bandipur ligt op 1023km hoogte en je komt er door hele smalle kronkel weggetjes. Af en toen zit je met samengeknepen billen als je een tegenligger krijgt, aan vangrail doen ze hier nl niet.

We komen aan bij de camping en doen onze spullen in de tenten. Van een afstand zien deze er redelijk uit. Het is niet echt glamping zal ik maar zeggen. Ik ga geen foto’s van dichtbij maken😉. 
We wandelen voor het avondeten even naar het dorpje Bandipur. Het lijkt wel alsof je zo een filmset inloopt. Heel idyllisch allemaal. We drinken koffie op een terras en lopen alle trappen weer op naar boven. Daar heb je echt een zaklamp bij nodig want het is pikdonker.

De kok heeft superlekker gekookt, we krijgen pasta met saus en knoflookbrood. Het smaakt heerlijk!

We kunnen alleen in het gebouwtje waar we eten op de wifi dus na het eten zit iedereen nog even appjes enz te versturen. Dan zoeken we allemaal snel onze tent op, het is best koud en morgen gaan we om acht uur ontbijten. We moeten om kwart voor negen weg want we gaan spelen op een schooltje hier 45 min vandaag. Het schijnt heel afgelegen te zijn en sommige kinderen moeten uren lopen voordat ze op school zijn. De scholen beginnen in Nepal daarom pas om tien uur, om iedereen de gelegenheid te geven naar school te komen.

Morgen is het donderdag, mijn werkdag, dus ik moet mijn kindjes van groep 3 missen maar ik ga nu wel naar school!

Hopelijk kan ik een beetje slapen en blijven de beesten uit de tent. Ik heb een privé toilet in de vorm van emmertje🤪. Anders moet ik midden in de nacht trappen af naar het toiletgebouw. En overdag vind ik het toilet al niet fijn maar in het donker vast helemaal niet.

Weltrusten allemaal😘🏕️🏔️