Donderdag 2 maart

We gaan op Safari en ik sta om kwart over zes voor mijn huisje. Verder nog niemand te zien en om half zeven vraag ik mij af waar iedereen blijft. Ik app Rian want die is ook altijd stipt op tijd ( wij zijn de enige die nog niet in het ritme van de Nepalese tijd zitten). Ze appt terug dat we pas om zeven uur klaar moeten staan en dat zij zich, gelukkig, ook vergist heeft. Samen wachten we dan maar tot zeven uur en ondertussen maak ik een geluidsopname van alle geluiden die ik hoor. Er is een vogel die een soort schietgeluid maakt, uit zo’n laserpistool, pfieuw pfieuw. Ik noem hem dus ook de laserpistoolvogel…. ( je kunt het horen want ik heb het bij de video’s geplaatst)

Later deze ochtend leer ik dat het vogeltje een zwartkopwielewaal heet, in het Engels black-hooded Oriole.

De rest van de groep is inmiddels ook bij ons aangesloten en we stappen in de jeep. Onze verwachtingen zijn niet zo hoog, want in de vorige jaren hebben degene die mee waren niets gezien.

Het begint al goed als de gids ons aangeeft stil te zijn en ons een “junglehaan” laat zien. De haan ziet eruit als een gewone haan en rent daar door het bos. Wij lachen ons slap en worden bevestigd in onze verwachtingen. We hadden het niet meer mis kunnen hebben!
Vanuit de jeep worden we eerst met een kano naar de overkant gebracht en daar stond een andere jeep op ons te wachten. We lopen langs hopen neushoornpoep en ook daarover maken we grappen want hee we gaan toch niets zien.

Dan laat de gids ons pootafdrukken zien van een tijger, de sporen zijn vers en wij beginnen ons te beseffen dat het echt een jungle is waar wilde dieren leven. We stappen in de jeep en na 200m zien we een grote toekan uit de boom vliegen. Nog even verderop controleert de gids of hij misschien een tijger kan spotten, we zien nl verse krassporen in de boomschors. Helaas voor ons geen tijger, wel veel herten. Grote herten, kleine herten, mannetjes, vrouwtjes we hebben alle herten gezien vandaag. Op het laatst ging niemand er meer een foto van maken, zoveel hebben we er gezien.

Na een klein tijdje rijden moesten we ineens heel stil zijn en begon de gids te wijzen. Links van ons stond een moeder neushoorn met haar jong lekker te grazen van het malse gras. Het jong ging rustig aan de wandel en kwam zo sjokkend recht voor onze jeep staan! Hij of zij bleef een tijdje staan en wandelde rustig weer terug naar zijn moeder. Bizar hoe dichtbij ze stonden, zo in het wild. De gids noemde ons “ Lucky bastards” want dit had hij zelf ook nog niet meegemaakt. 
Onze weg ging verder naar een uitkijkpost waar we ons ontbijt kregen. De toren was vrij hoog en als je boven stond ging dat ding alle kanten op. Best spannend! We aten op de derde verdieping en toen we bijna klaar waren was er onrust. De gids was ineens hieperdepier en wees een kant op, liep daar toch zo een witte mannetjes olifant door de struiken! Helaas te ver weg voor een foto maar dichtbij genoeg voor ons om de grote slagtanden te zien. De gids kon aan het postuur precies zien welke olifant het was, hij wist zelfs de naam. Het bleek een agressief mannetje te zijn, deze olifant heeft in zijn leven al 20 mensen van het leven beroofd. Zijn eerste slachtoffer was een Nepalese soldaat, de naam van de soldaat is nu de naam van deze olifant, Dura.

We mochten een tijdje niet van de uitkijktoren af, het moest eerst veilig genoeg zijn om weer in de jeep te stappen. Heelhuids zijn we weer verder op pad gegaan en zagen heel wat pauwen, op de grond, in de bomen en ook vliegend.

In een andere boom zagen we nog een grote vogel,de Grey headed fisheagle, in het Nederlands de grote rivierarend.

We rijden verder en moeten met de jeep door een riviertje, we kijken naar recht en zien daar gewoon twee olifanten staan. Heerlijk aan het badderen in de rivier. Aan de overkant van de rivier staat ook een olifant, alleen zit deze aan de ketting en wordt zij gebruikt om werk te verrichten. Er staat ook een baby olifantje naast, super lief om te zien maar ik kijk liever naar de dieren in het wild.

In dit nationale natuurgebied leven nu 625 neushoorns en 128 tijgers in het wild. 

We hobbelen de rest van de weg af en zien nog zoveel meer, mooie planten, krokodillen, vlinders, insecten, bomen die volop in bloei staan, het is gewoon teveel.

Om half een zijn we weer bij het resort en zijn we allemaal vol van wat we gezien hebben en zit bij niemand van ons binnen in ons lijf  meer iets op de goede plek. Want het was een bijzondere maar ook hobbelige rit.

We moeten even bijkomen en alles verwerken. Om een uur krijgen lunch en hebben we even de tijd want om half vier moeten we weer klaarstaan om naar de boten te gaan.

Ik heb tijdens de Safari zoveel foto’s gemaakt dat ik ze meteen ben gaan uitzoeken, het is een hele klus en ik ben nog lang niet klaar. Ik zal dus wat foto’s delen maar er zullen er later meer volgen in het fotoboek.

Om half vier gaan we weer de jeep in en hobbelen naar de rivier. Er liggen twee kano’s klaar, met op iedere kano voor en achter een mannetje met een bamboestok.

Ik zit direct achter het voorste mannetje, als we wegvaren verliest hij zijn evenwicht en valt zowat in het water, daarmee zwiept hij de stok uit het water en krijg ik een plens over mij heen, joepie.

Het is wel een serene rust zo op het water, jammer dat er langs de kant dan tig traktoren bezig zijn met zand, stenen en leem weg te halen. Dit gebruiken ze om huizen te bouwen en ook om de materialen door te verkopen. Erg goed voor de natuur is het niet want op de plekken waar ze graven liggen eieren van schildpadden en krokodillen.

Tijdens het varen zien we de zon al een beetje ondergaan en dat geeft een mooie spiegeling op het water. Vanuit de verte horen we gerommel en na nog geen twee minuten regent het dikke druppen. Het blijft even donderen, bliksem zien we gelukkig niet, en regenen. Het stopt ook weer zo abrupt als het begon. Aan het einde van het boottochtje stappen we uit en staan er lange tafels voor ons klaar. Net een bioscoop, de zonsondergang is de film. Het was vandaag warm maar heiig dus we zien geen hele mooie oranje luchten. Toch hebben we wat foto’s kunnen schieten, ook deze moet ik nog even goed bekijken.

Morgenvroeg vertrekken we hier om half acht richting Pokhara, een helse rit want de weg er naar toe is erg slecht. We zullen weer zo’n zes en half uur onderweg zijn en het wordt warm.

In Pokhara staan er meerdere momenten gepland om te clownen. We blijven daar ook iets langer dan we hier waren. In Pokhara blijven we vijf dagen.

En daar vieren we ook het Holifeest, daar heb ik mega zin in!